Hallo! Welkom op deze pagina.
Op 7 oktober 2012 heb ik de bewuste keuze gemaakt om mij nogmaals (na mijn kinderdoop) te laten dopen. Bijna 6 jaar later, op 25 maart 2018, heb ik belijdenis gedaan. Ik heb daarmee opnieuw 'ja' gezegd tegen God. Wat een prachtige dag was dat! Toch heb ik daarna gemerkt dat geloven erg lastig kan zijn. Wanneer het gevoel ontbreekt, is er altijd de neiging om te gaan wankelen. Belangrijk is dan dat 'vertrouwen' boven 'voelen' staat, maar dat is soms nog best een uitdaging.
Op deze pagina schrijf ik over mijn tijd met God, ontwikkelingen onderweg en ontdekkingen die ik doe. God is mij heel dierbaar en daar schrijf ik graag over. Deze pagina heet 'geloven'. Ik wil daarmee vasthouden aan mijn kindertijd, de tijd waarin ik een heel standvastig geloof heb gehad. Niets kon mij doen twijfelen aan Zijn bestaan. Dat is iets waar ik mij altijd nog aan vasthoud wanneer dingen moeizamer gaan. Lees gerust wat ik heb geschreven!
Rozemarijn
'Heer, U kent mij, U doorgrondt mij. U weet het als ik zit of sta. U doorziet van verre mijn gedachten. Ga ik op weg of rust ik uit, U merkt het op, met al mijn wegen bent U vertrouwd. Geen woord ligt op mijn tong, of U, HEER, kent het ten volle. U omsluit mij, van achter en van voren, U legt uw hand op mij. Wonderlijk zoals U mij kent, het gaat mijn begrip te boven.'
'Wees altijd verheugd, bid onophoudelijk, dank God onder alle omstandigheden, want dat is wat Hij van u, die één bent met Christus Jezus, verlangt.
Half 10 ’s avonds. De zaal in Overijssel is donker, maar het podium is een baken van licht. Hoe langer de avond duurt, hoe meer het licht de zaal in lijkt te trekken. Hoe langer het weekend duurt, hoe meer het mijn hart verlicht. Ik begin steeds meer te begrijpen waarom ik hier ben. Vragen worden beantwoord, onderwerpen besproken, en ik voel dat God hier bij mij is. Ik kijk de volle zaal in en merk dat ik mijn tranen weg moet slikken. Ik heb het normaal niet zo op dit soort weekenden, maar ik ben erg blij dat ik hier ben. Terwijl de leden van het aanbiddingsteam vol vanuit hun hart bezig zijn met aanbidden, gebeurt er veel tussen de rijen door. Sommigen lachen, anderen huilen. Meiden erkennen hun onzekerheid, (getrouwde) stellen zien hun problemen onder ogen. Hier en daar ligt er iemand op de grond, vol van de Geest. Ik zie dit alles, neem het in me op en voel dat ik mijn hart stukje bij beetje open durf te gaan leggen. Ik leer hier veel nieuwe mensen kennen. Mensen die met dezelfde vragen zitten als ik, en die op een of andere bizarre manier mijn pad kruisen. Mensen die geïnteresseerd luisteren, zich inleven in mijn verhaal en in gesprek durven te gaan.