Het oude jaar is gisteren
de lucht weer in gevlogen;
de wereldbol ontplofte
om klokslag twaalf uur.
Dus het was tijd om weer te proosten,
misschien schijnbaar opgetogen,
en weer te klinken op een nieuw
onvoorspelbaar avontuur.
Wat ons allen te gebeuren staat,
zal niemand zeker weten.
Een jaar is leven bij de dag,
soms dromen bij de nacht.
Maar dat Iemand ons de weg wijst,
moeten wij niet vergeten.
Hij is immers ook degene
die ons hier nu samen bracht.
Hoewel de leiding soms ver weg lijkt,
Hij zal ons veilig borgen;
van het stille januari,
tot aan het einde van het jaar.
En zolang wij, als familie,
voor elkaar ook blijven zorgen,
dan wordt dát wat zal gebeuren
al een tikje minder zwaar.
Laat ons dus próósten, deze woensdag,
bedenken wat wij dit jaar kregen.
En laat ons lachen, samen bidden,
en dan weer voortgaan in Zijn zegen.
Reactie plaatsen
Reacties