'Christus', is zijn naam

Zoals de tulpen doen
bloeien
in donk're nachten,
zoals een druppel
vervloeit
in de grootse oceaan,
zo zóu hij zelf leven
naar wat God verwachte.
'Christen'
is zijn naam.

Zijn existentie is
cruciaal
te noemen,
want een christen kan keer
op keer en op keer
de mensheid beogend
de noodzaak doen voelen
Hem te kennen
als
haar Heer.

Zoals de aarde
bedoeld was,
zuiver ontworpen,
gecreëerd in een etmaal,
verwoest in een dag,
zó moest Hij gaan:
Hij is bespuugd
en gestorven. 
'Christus'
is Zijn naam. 

Zijn existentie is
niet
te ontkennen,
onze Christus is daar,
Hem komt toe alle eer.
Hij stierf voor de zonden, 
kon ons enkel liefhebben,
'k wil Hem kennen,
meer
en meer.

Zoals de wereld
gemaakt werd,
behoed, ongedwongen,
zoals de aarde haar
kleur kreeg,
pastel, magenta, 
zo werd ik langzaam geknutseld,
bedacht en bezonnen. 
'Christen',
is mijn naam.

Mijn existentie is niet
te begrijpen.
Wat heb ik gedaan,
voor Zijn liefde
temeer?
Ik leef op Zijn wereld,
weet van mijn 
bestemming;
Mijn naam is 'Christen', 
telkens weer.