Meneer D. Pressie

‘Klop, klop’,
‘Wie is daar?’
‘Ik ben meneer D. Pressie,
jouw nieuwe eigenaar.’

Hij kwam
zonder afspraak,
nam jouw gedachten
in beslag.
Vond dat hij recht had
daar te wonen,
en ging direct hard
aan de slag.

Het was een monster,
het viel je aan,
het slokte je op
het bleef naast je staan.
Ik stond er buiten,
zag dat je leed.
Ik keek verdwaasd toe
wat meneer D. Pressie met jou deed.

Ik zag jouw ogen
kleur verliezen,
je lach verdween
in ‘t holst van de nacht.
Het donker had je
in zijn greep,
het vrat zich vol met
jouw laatste kracht.

Jou zo te zien
worstelen,
was best
zwaar voor mij.
Ik kon schreeuwen,
het vervloeken,
maar ik kreeg
je niet vrij.

Ik kon niets
voor jou betekenen,
en ik stond daar
zonder macht.
In zo’n situatie is
het duister
echt ‘t enige
dat lacht.

Je hield je sterk ,
ik zag je vechten.
Knokpartijen in
het diepste van je ziel.
Soms verloor je,
soms overwon je,
maar je begon elke keer
weer dapper opnieuw.

Jij was sterk genoeg
om het licht te kunnen grijpen.
Je trok jezelf omhoog
aan Het Eeuwige Verbond.
God was bezig
jouw hart scherp te slijpen,
Hij was degene
die achter jou stond.

Ik weet niet hoe
het voor jou voelde
om enkel
duisternis te zien.
Ik hoop nooit te weten
wat je bedoelde
met het duister
bovendien.

Jij bent het
die dit door moest maken.
Ik maakte
het anders mee dan jij.
Maar mocht je opnieuw
in zo’n situatie geraken, 
weet dan:
ik blijf voor altijd dichtbij.